بررسی سطح اضطراب و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی البرز

زمینه و هدف: امروزه دگرگونی شیوه زندگی، روابط اجتماعی و پیشرفت تکنولوژی سبب بروز تشویش، تهدید و نگرانی در گروه های مختلف جامعه بخصوص دانشجویان شده است. اضطراب بر کارآمدی و شکوفایی استعدادها ، شکل گیری شخصیت و هویت اجتماعی آنان تأثیر سوء داشته و نه تنها دست یابی به اهداف پیشرفت تحصیلی درآنها را تحقق ناپذیر می کند، بلکه حتی سبب تهدید سلامت روان دانشجویان نیز می شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین سطح اضطراب و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 1390 انجام گردید. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، مطالعه مقطعی از نوع (توصیفی تحلیلی)می باشد. جامعه آماری را دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی البرز تشکیل دادند که تعداد 305 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای در مطالعه شرکت کردند و پرسشنامه 2 بخشی (بخش اول شامل سؤالات دموگرافیک و عوامل موثر بر اضطراب؛ و بخش دوم شامل پرسشنامه استاندارد شده اضطراب اسپیل برگر) را با رضایت آگاهانه تکمیل نمودند . جهت تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد، 64 درصد دانشجویان مضطرب بودند. سطح اضطراب دانشجویان پسر نسبت به دانشجویان دختر بطور معناداری بالاتر بود (049/0p=) ، همچنین بین سطح اضطراب و علاقمندی به رشته تحصیلی (001/0p<)، مطالعه کتب غیردرسی (007/0p=) و داشتن بیماری عمده جسمی (009/0p=) ارتباط معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه و مشاهده درصد بالای اضطراب در دانشجویان و نیز با توجه به اینکه اضطراب، رابطه تنگاتنگی با افسردگی، مشکلات تحصیلی، روابط اجتماعی و شیوه زندگی دارد؛ از این رو برگزاری دوره های آموزشی در زمینه مهارت های مقابله ای برای اضطراب و استرس و نیز خدمات مشاوره ای و راهنمایی بیش تر برای دانشجویان توصیه می گردد.